تنهایی

نمیدونم این شعرو از کجا آوردم. فقط میدونم اونقدر عین خودمه که همیشه اشکمو در می آره. چه میدونم؛ شاید شاعرش منو میشناخته... 

خداوندا

تو می دانی

که انسان بودن و ماندن چه دشوار است

چه رنجی می کشد آن کس

که انسان است  

و از احساس سر شار است

خداوندا تو تنهایی  

منم تنهای تنهایم

تو یکتایی و بی همتا

ولیکن من  

نه یکتایم نه بی همتا

فقط تنهای تنهایم